Taratsa Coctail Bar

Βραδιά οικονομικής ενίσχυσης για τα τελευταία (;) δικαστικά έξοδα των 5 αντιφασιστριών της 21^ης Φλεβάρη 2017

Παρασκευή 20/09/24 20:00 στην κατάληψη Σαχίνη 3

*Σε περίπτωση βροχής, μεταφέρεται στο ελευθεριακό εργαστήρι F451 (Τσακάλωφ 20)

 

Βραδιά οικονομικής ενίσχυσης για τα τελευταία (;) δικαστικά έξοδα των 5 αντιφασιστριών της 21^ης Φλεβάρη 2017

Μετά από σχεδόν 7 χρονιά ταλαιπωρίας και διαδοχικών αναβολών, πραγματοποιήθηκε στις 18 και 26 Απριλίου 2024 η εκδίκαση σε 2^ο βαθμό της υπόθεσης σχετικά με την αντιφασιστική παρέμβαση στην κατάθεση στεφανιών στην παρέλαση της 21^ης Φλεβάρη 2017. Σχετικά με την υπόθεση δες εδώ κι εδώ. Ακολουθεί μια συνοπτική παρουσίαση της κατάληξης της δίκης.

Παρά την έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων και βασιζόμενη σε καταθέσεις οι οποίες συνίστατο κατά κύριο λόγο στην πολιτική στοχοποίηση των κατηγορούμενων, παρά στην περιγραφή πραγματικών περιστατικών, το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Ιωαννίνων κατέληξε σε καταδικαστική απόφαση. Η έδρα έδειξε από την πρώτη στιγμή τις διαθέσεις της! Η διαδικασία ξεκίνησε, όπως ήταν αναμενόμενο, με τις καταθέσεις των μπάτσων μαρτύρων κατηγορίας κατά την οποία η πρόεδρος του δικαστηρίου διέκοπτε συνεχώς την συνήγορο υπεράσπισης, ενώ δεν δίστασε να απαντά η ίδια στα ερωτήματά της, υποκαθιστώντας τους μάρτυρες. Ήταν προφανής η προσπάθεια να μην εκτεθούν οι αντιφάσεις και οι ασάφειες των αρχικών τους καταθέσεων, αναιρώντας επί του πρακτέου την υποτιθέμενη εξέτασή τους ενώπιον του ακροατηρίου. Η ίδια ανοιχτά μεροληπτική στάση διατηρήθηκε και κατά τη διάρκεια των καταθέσεων τω μαρτύρων υπεράσπισης και των κατηγορούμενων συντρόφων με συνεχείς διακοπές και στρεβλές αναδιατυπώσεις. Κάπως έτσι, κατέληξε στην καταδίκη όλων των κατηγορουμένων και την επιβολή ποινών σχετικά μειωμένων σε σχέση με την πρωτόδικη απόφαση, με ποινές φυλάκισης από 8 έως 17 μήνες ανά περίπτωση. Επιπλέον επιβλήθηκε η πληρωμή των δικαστικών εξόδων, 600 ευρώ για κάθε μια από τις 5 κατηγορούμενες αντιφασίστριες.

Η κατηγορία που συνεισέφερε καθοριστικά στην κατοχύρωση των ποινών ήταν αυτή της αντίστασης, η οποία δεν στοιχειοθετούνταν για κανένα λόγο, καθώς οι μπάτσοι αδυνατούσαν να προσωποποιήσουν τις αποδιδόμενες πράξεις και να αναγνωρίσουν κάποιον από τους κατηγορούμενους ως θύτη των όσων περιγράφονταν. Παράλληλα, η απόδοση της επικίνδυνης σωματικής βλάβης στηρίχτηκε στην γραπτή κατάθεση ενός «παθόντα» μπάτσου, ο οποίος όμως απουσίαζε από την ακροαματική διαδικασία. Η απουσία των μπάτσων μαρτύρων κατηγορίας, αποκλείοντας έτσι τη δυνατότητα αμφισβήτησης των λεγομένων τους, αναδεικνύει τις γραπτές καταθέσεις  της προανάκρισης σε μέγιστο εργαλείο παραγωγής καταδικαστικών αποφάσεων. Καταθέσεις, οι οποίες, και στην περίπτωσή μας, ήταν κατά κύριο λόγο αποτέλεσμα copy-paste.

Με τα παραπάνω δεδομένα, αλλά κυρίως με στόχο να αποφευχθεί η κατοχύρωση τέτοιου είδους πρακτικών και μεθοδεύσεων στην πλάτη των αγωνιζόμενων, αποφασίστηκε η κατάθεση αναίρεσης στον Άρειο Πάγο.

Ρεμπέτικο γλέντι οικονομικής ενίσχυσης της οικογένειας του  αναρχικού κρατουμένου Χαρ. Μαντζουρίδη!

Πέμπτη 11.08.22 | 21:00* | Άλσος

*σεβόμαστε τη γειτονιά – ερχόμαστε νωρίς – σχολάμε νωρίς

Ευχαριστούμε τους ΑΤΑΞΙΑ για την υποστήριξη!

(από την τοποθέτηση του στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε για την υπόθεσή του από την “Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές”, στις 20 Ιανουαρίου 2022 στο Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής)

για την υπόθεση του Χάρη με τα ίδια του τα λόγια:

Παρότι τα γεγονότα είναι πλέον γνωστά σε ένα μεγάλο βαθμό, θα ξεκινήσω αποτυπώνοντας τα εκ νέου καθότι είναι η πρώτη μου παρέμβαση από την στιγμή της σύλληψής μου μέχρι σήμερα.

Στις 13 Οκτωβρίου άνδρες του τμήματος της ΥΔΕΖΙ, Υποδιεύθυνση Δίωξης Εγκλημάτων κατά Ζωής & Ιδιοκτησίας, με προσέγγισαν κάτω από το σπίτι μου στα Ιλίσια με σκοπό να με προσάγουν στη ΓΑΔΑ κατόπιν πληροφοριών που προέκυψαν από ανώνυμο τηλεφώνημα που υποτίθεται πραγματοποιήθηκε στις 4 του ίδιου μήνα, στο οποίο με κατονομάζουν ως δράστη ένοπλης ληστείας σε χρηματαποστολή στην περιοχή του Ζωγράφου το Φλεβάρη του 2018, επίσης ότι εμπλέκομαι με τρομοκρατία και ότι τρία χρόνια μετά παραμένω επικίνδυνος και οπλισμένος.

Έτσι, με δυσανάλογη βία συλλαμβάνομαι, μπροστά στη σύντροφο και τον ανήλικο γιο μου, και μεταφέρομαι με χειροπέδες στη ΓΑΔΑ λόγω απείθειας ούτως ώστε να κρατηθώ με τη διαδικασία του αυτοφώρου και να μου αποσπάσουν δείγμα γενετικού υλικού, DNA, χωρίς να μου επιτρέψουν καμία επικοινωνία με δικηγόρο και με τους οικείους μου.Ακολουθεί έρευνα στο σπίτι μου, που δεν βρέθηκε τίποτα αξιοποιήσιμο. Τα αποτελέσματα του DNA ήρθαν στο φως σε λιγότερο από 24 ώρες και πέραν της κατηγορίας της απείθειας προστέθηκαν οι κατηγορίες της οπλοκατοχής, αλλά και της ληστείας κατά συναυτουργία. Είναι γνωστό πως η κρατική ασφάλεια και η αντιτρομοκρατική έχει και τα μέσα και την κάλυψη του κρατικού μηχανισμού ούτως ώστε να αποκτά και να αποθηκεύει το DNA των αγωνιστ(ρι)ών παράνομα, παρά την θέλησή τους δημιουργώντας μια βάση δεδομένων προς εκμετάλλευση. Αλλά για να χρησιμοποιηθεί δικονομικά θα πρέπει η απόσπασή του να γίνεται με τις καθόλα “νόμιμες” διαδικασίες τους, κάτι στο οποίο θα αναφερθώ και παρακάτω.

Στη δικογραφία φρόντισαν να συμπεριλάβουν ένα ακόμα μείγμα DNΑ που βρέθηκε δύο τετράγωνα μακριά από έναν εμπρησμό σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων το 2009, σε ένα ακόμα κινητό αντικείμενο (γάντι), χωρίς όμως να με επιβαρύνει η κατηγορία του εμπρησμού. Στόχος τους προφανώς η δημιουργία ενός προφίλ επικίνδυνου τρομοκράτη που εμπλέκεται σε πολλές υποθέσεις. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα και με τις αναφορές της δικογραφίας στον παιδικό φίλο και σύντροφο, Ανδρέα Δημήτρη Μπουρζούκο, που ουδέποτε έκρυψα τη φιλική και συντροφική μου σχέση καθώς καθόλη τη διάρκεια της φυλάκισής του, για την υπόθεση του Βελβεντού, τον επισκεπτόμουν στα τακτικά επισκεπτήρια στη δικαστική φυλακή του Κορυδαλλού. Αναφορές οι οποίες έγιναν αποκλειστικά για τη δημιουργία εντυπώσεων, ούτως ώστε να “κλειδώσει” η προφυλάκισή μου με ομόφωνη απόφαση εισαγγελέα και ανακριτή.

Καθόλη σχεδόν την παραμονή μου στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ μέχρι και τις 18 Οκτωβρίου που κρίθηκα προφυλακιστέος, ήμουν άυπνος και νηστικός υπό μια διαρκή ψυχολογική πίεση, κάτι που σε συνδυασμό με το λογικό υψηλό στρες της συνθήκης, συντέλεσε στις αυξανόμενες κρίσεις άγχους και πανικού. Στις 19 Οκτωβρίου μεταφέρθηκα στη δικαστική φυλακή Κορυδαλλού. Εκεί, στον ειδικό χώρο υποδοχής, όντας ήδη σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, μιας που ξαφνικά βρέθηκα αιχμάλωτος, έχασα την επαφή με την πραγματικότητα με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό στο κεφάλι μου. Μεταφέρθηκα στο Αττικό νοσοκομείο για ράμματα, τότε και με επίβλεψη από νευροχειρουργό, όντας σε παραλήρημα αποπειράθηκα να πηδήξω από το παράθυρο του τρίτου ορόφου. Έτσι, την ίδια μέρα, οδηγήθηκα στο ψυχιατρικό νοσοκομείο Αττικής, Δαφνί, όπου υποβλήθηκα σε βαριά εξ αρχής ενέσιμη θεραπεία με χορήγηση AKINETON, ALOPERIDIN και STEDON. Φάρμακα που είχαν και έχουν συνέπειες στον οργανισμό μου. Αυτή μου η πράξη, αποτέλεσμα ακραίου στρες και ψυχωσικού επεισοδίου που είχα δεδομένης της συνθήκης, χρησιμοποιήθηκε στην πορεία για να μου προσάψουν τα πειθαρχικά παραπτώματα του ψευδούς αυτοτραυματισμού για επίτευξη ευεργετήματος και στη συνέχεια της απόπειρας απόδρασης(ποινικό αδίκημα που επιφέρει ποινή) από το Αττικό νοσοκομείο. Για το πρώτο μου επιβλήθηκε ποινή 15 βαθμών, ενώ για το δεύτερο αθωώθηκα. (Εδώ να επισημάνω ότι οι βαθμοί ποινής λαμβάνονται υπόψη για την αξιολόγηση της συμπεριφοράς για την υπό όρους απόλυση, για τη χορήγηση άδειας κλπ.)

Έκτοτε παραμένω έως και τις 24 Δεκεμβρίου στο Δαφνί, όπου μου χορηγείται βαριά φαρμακευτική αγωγή με αντιψυχωσικά, αντικαταθλιπτικά, ρυθμιστές και ηρεμιστικά. Εκεί τώρα, λόγω της υβριδικής κατάστασης ότι δηλαδή ναι μεν ήμουν κρατούμενος αλλά σε δημόσιο νοσοκομείο, δεν προβλεπόταν ο προαυλισμός, τα επισκεπτήρια ήταν μικρής διάρκειας και με πολλούς περιορισμούς και οι πιέσεις της εξωτερικής φρουράς για να μεταφερθώ στον Κορυδαλλό ήταν ασφυκτικές. Πίεζαν με κάθε τρόπο τόσο εμένα όσο και την ιατρική ομάδα που με παρακολουθούσε. Προσπάθησαν μάλιστα να με αποκόψουν από κάθε επικοινωνία με τον έξω κόσμο, μέσω του τηλεφώνου όπου μου απαγόρευαν να καλέσω τον οποιονδήποτε ή σημείωναν τα ονόματα όσων επικοινωνούσα. Ένα περιβάλλον κάθε άλλο παρά υποστηρικτικό για την κατάσταση που βρισκόμουν, υπό βαριά φαρμακευτική αγωγή, με αποτέλεσμα τη διάσπαση προσοχής, υπνηλία και ιλίγγους αλλά και τραυματισμένος στο γόνατο κάτι που δυσκόλευε και τις ελάχιστες μετακινήσεις μου στο διάδρομο του νοσοκομείου. (Κατά τη διάρκεια της υποτιθέμενης προσαγωγής μου πάτησαν πάνω στο ήδη τραυματισμένο γόνατό μου με αποτέλεσμα τη ρήξη μηνίσκου και μερικώς χιαστού, μια σημαντική βλάβη που απαιτεί χειρουργική αποκατάσταση.)

Έτσι, και ενώ ετοιμαζόμουν να μεταφερθώ εκ νέου στον Κορυδαλλό, με δυο αποτυχημένες προσπάθειες να πραγματοποιήσω μαγνητική στο πόδι μου, υποτροπίασα και προσπάθησα να βάλω ένα τέλος στο διαρκές βασανιστήριό μου. Αυτό που ακολούθησε, ήταν πραγματικά απερίγραπτο. Βάσει πρωτοκόλλου υποβλήθηκα σε κλινοστατισμό, δηλαδή για 4-5 μέρες βρισκόμουν καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι με δεμένα τα χέρια και τα πόδια, δεν είχα τη δυνατότητα να αυτοεξυπηρετηθώ, δεν είχα επικοινωνία με κανέναν, δεν μπορούσα να ελέγξω ούτε το σώμα μου ούτε τις σκέψεις μου. Ακολούθησε νέος κύκλος ενέσιμων φαρμάκων, με επιπλέον αντιφλεγμονώδη για το γόνατό μου. Αυτή η πρακτική το μόνο αποτέλεσμα που είχε ήταν η επιδείνωση της ήδη βεβαρυμένης ψυχικής μου κατάστασης.

Το πολυπόθητο εξιτήριο για τους διώκτες μου δόθηκε από τον Επιμελητή της κλινικής (εν αναμονή της απάντησης στην αίτηση αποφυλάκισης που είχαμε καταθέσει), και στις 24 Δεκεμβρίου μεταφέρομαι στο Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κορυδαλλού, όπου όντας αρνητικός σε τεστ Covid-19 που υποβλήθηκα, για λόγους ασφαλείας μπαίνω αναγκαστικά σε «καραντίνα» στην υποδομή της πειθαρχικής απομόνωσης εφόσον δεν υπάρχει άλλος χώρος. Οι συνθήκες άθλιες, χωρίς καν τη δυνατότητα υλικών αντισηψίας, με σπασμένα παράθυρα και με αποκορύφωμα την προσέλευση νέων κρατουμένων τις επόμενες μέρες που ακολούθησαν. Στις ήδη απαράδεκτες συνθήκες στοιβαχτήκαμε 4 άτομα σε μια προληπτική καραντίνα που το μόνο στο οποίο εξυπηρετούσε τελικώς ήταν την περαιτέρω διασπορά του Covid-19. Όπως και έγινε, στις 30 Δεκεμβρίου ανιχνεύτηκα θετικός στον Covid-19, με αποτέλεσμα τη συνέχιση της απομόνωσής μου, χωρίς δυνατότητα επικοινωνίας με κανέναν απολύτως και με άγνωστο χρονικό ορίζοντα για το πόσο θα συνεχίσω να βρίσκομαι εκεί. Δεν υπήρχαν γιατροί, δεν μπορούσαμε να βγούμε ούτε μέχρι το διάδρομο απ΄έξω, δεν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το τηλέφωνο, μείναμε εκεί 19 μέρες, χωρίς κανένα υγειονομικό μέτρο για την αυτοπροστασία μας (μάσκες,αντισηπτικά, καθώς και διενέργεια τεστ ούτως ώστε να βγούμε από αυτή την κατάσταση). Εδώ οφείλω να πω λίγα πράγματα για την πανδημία και κατ΄επέκταση για τις συνθήκες κράτησης στις φυλακές…

…περισσότερα εδώ

 

 

Πως γίνεται αυτοί που έχουν άδικο, να έχουν το νόμο με το μέρος τους;;;

Αλληλεγγύη στους 2 διωκόμενους συντρόφους

Κανένας μόνος απέναντι στην καταστολή

Συγκέντρωση στις 8/6/2021 στις 09:00 στο Δικαστικό Μέγαρο Ιωαννίνων

Την Τρίτη 8 Ιουνίου 2021 έχε προσδιοριστεί η δίκη των 2 συντρόφων που είχαν συλληφθεί το φθινόπωρο του 2016 σε επεισόδια που είχανε ξεσπάσει -με υπαιτιότητα της αστυνομίας- εντός του δικαστικού μεγάρου Ιωαννίνων, κατά την ημέρα εκδίκασης της υπόθεσης εκκένωσης της κατάληψης Acta et Verba.

Μετά από αλλεπάλληλες αναβολές λόγω ωραρίου, κλειστών δικαστηρίων αλλά και μερικής ακυρότητας του κατηγορητηρίου, καλούμε εκ νέου σε συγκέντρωση αλληλεγγύης. Ακολουθεί το κέιμενο που μοιράζεται.

Πως γίνεται αυτοί που έχουν άδικο, να έχουν το νόμο με το μέρος τους;;;

Την Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2016 ήταν προγραμματισμένη η δίκη του συντρόφου που συνελήφθη τον Απρίλη του ‘15 κατά την αστυνομική επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης Acta et Verba (Κουρεμένου 5) με την κατηγορία της διατάραξης οικιακής ειρήνης. Ωστόσο, η μέρα εκδίκασης της υπόθεσης σημαδεύτηκε με την πρωτόγνωρη, για τα δεδομένα της πόλης, αστυνομική καταστολή εναντίον των αλληλέγγυων, με αποτέλεσμα την βίαιη σύλληψη 2 συντρόφων. Ας βάλουμε όμως σε μια σειρά τα γεγονότα.

Την ημέρα της δίκης υπήρχε κοινό κάλεσμα από τις 4 καταλήψεις της πόλης για συγκέντρωση αλληλεγγύης. Στην είσοδο του δικαστικού μεγάρου υπήρχαν αστυνομικές δυνάμεις καθώς και η ομάδα Ο.Π.Κ.Ε. με ξεκάθαρα επιθετικές διαθέσεις. Αρχικά οι ΟΠΚιτες απαιτούσαν, προ της εισόδου εντός του κτηρίου, τον έλεγχο των προσωπικών αντικειμένων (σακίδια πλάτης, τσαντάκια μέσης, γυναικείες τσάντες κλπ.) καθώς και τη διενέργεια σωματικού ελέγχου σε βάρος ατόμων, που κατά τα λεγόμενα τους, είχαν περιβολή μαύρου χρώματος. Τα αυθαίρετα ενδυματολογικά κριτήρια με τα οποία διενεργούταν ο έλεγχος της αστυνομίας καθώς και η εμφανής εξαίρεση από τον έλεγχο των γραβατομένων και των καθώς πρέπει, γέννησε διαμαρτυρίες από την πλευρά των αλληλέγγυων. Οι υπεύθυνοι των μέτρων τάξης προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τη στάση τους επικαλούμενοι σχετική εντολή από την εισαγγελία, ενώ παράλληλα η εισαγγελία ένιπτε τας χείρας της αποποιούμενη οποιαδήποτε ευθύνη για την κατάσταση. Ήταν προφανές πως επεδίωκαν να αφεθεί ο συλληφθέντας της Acta et verba χωρίς αλληλέγγυα στήριξη εντός της αίθουσας.

Στην αντίδραση των αλληλέγγυων για το νταηλίκι και την παράβαση των αρχών δημοσιότητας της δίκης, ένας ΟΠΚιτης έκανε ξεκάθαρες τις προθέσεις τους λέγοντας: “Αν δεν σας αρέσει μείνετε απέξω! Εδώ θα γίνεται ότι λέω εγώ“. Το δόγμα της μηδενικής ανοχής έμελε να βιώσει στο πετσί του ο αμέσως επόμενος αλληλέγγυος που εισήλθε εντός του κτιρίου. Η διενέργεια του σωματικού ελέγχου από τον εν λόγω ΟΠΚίτη κατέληξε στον ξυλοδαρμό του συντρόφου με πτυσσόμενο μεταλλικό γκλοπ και στην αυθαίρετη σύλληψή του. Ακολούθησε ακόμα μία σύλληψη δεύτερου συντρόφου, που είχε ήδη εισέλθει στο κτίριο, ο οποίος διαμαρτυρήθηκε ως αυτόπτης για το περιστατικό βίας. Όλα αυτά έδωσαν το έναυσμα στο κόσμο που ανέμενε την είσοδό του να αντιδράσει δυναμικά και να ακολουθήσει συμπλοκή με τα Μ.Α.Τ.

Η συνέχεια της επίδειξης δύναμης των μπάτσων ήρθε εντός του αστυνομικού μεγάρου από τον διοικητή του εγκληματολογικού, ο οποίος απείλησε τους δύο συλληφθέντες πως εάν δεν “συνεργαστούν” για τη δακτυλοσκόπηση και την λήψη φωτογραφιών, θα τους τα αποσπάσουν με την βία! Η αξιοπρεπής στάση των συντρόφων καθώς και η παρέμβαση της δικηγόρου απέτρεψε τις ορέξεις των μπάτσων για τραμπουκισμούς. Τελικά στους συντρόφους απαγγέλθηκαν οι εξής κατηγορίες: αντίσταση κατά της αρχής, άρνηση δακτυλοσκόπησης και απόπειρα απλών σωματικών βλαβών κατά μπάτσων!

Οι μεθοδεύσεις των εκάστοτε εξουσιών (αστυνομικής, δικαστικής, νομοθετικής κλπ.) ήταν πάντα γνωστές αλλά και εχθρικές προς το αντιεξουσιαστικό κίνημα. Δε μας προκαλεί καμία εντύπωση η ποινικοποίηση και καταστολή της επιλογής της κατάληψης αλλά και των αλληλέγγυων ατόμων σε αυτή. Η όρεξη των εξουσιαστών για επιτήρηση των ζωών μας δεν θα κοπεί εάν δεν υψώσουμε το μαχητικό ανάστημά μας μέσα από εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες, στέκια και καταλήψεις! Σε όλους αυτούς, λοιπόν, που στέκονται εχθρικά απέναντι στη κάλυψη των στεγαστικών αναγκών μέσω της κατάληψης, εμείς συνεχίζουμε να γεμίζουμε τα άδεια κτήρια με ανθρώπους, ιδέες, ζωή.

 

Κατάληψη Αντιβίωση & Καταλήψεις Στέγης Σαχίνη 3, Acta et Verba

_____________________

το κείμενο σε μορφή pdf

ΠΟΡΕΙΑ 16.10.20 – 18:00 – Περιφέρεια

από την εγκατάλειψη των ζωών μας,

ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ

ΣΥΖΗΤΗΣΗ 21.10.10 – 18:00 – κατάληψη ΑΝΤΙΒΙΩΣΗ

για την υπεράσπιση των κοινωνικών αγαθών (στέγη, ρεύμα, νερό)

και την εναντίωση στην κοινωνική συναίνεση

---

Με 3 διαφορετικές αφίσες-μηνύματα και 6.000 κείμενα που μοιράζονται πόρτα πόρτα, οι 3 καταλήψεις της πόλης και μεμονωμένες συντρόφισσες/οι, προπαγανδίζουμε την πορεία της 16ης Οκτώβρη και τη συζήτηση της 21ης Οκτώβρη. Ακολουθεί το κείμενο και οι αφίσες. Για κατέβασμα του κειμένου σε pdf πατήστε πάνω στον σύνδεσμο.

---

Απ’ την εγκατάλειψη των ζωών μας… στις καταλήψεις των αναγκών μας

Οι τράπεζες γεννάνε τους «ληστές».

Οι φυλακές τους «τρομοκράτες»

Η μοναξιά τους «απροσάρμοστους».

Το προϊόν την «ανάγκη»

Τα σύνορα τους στρατούς

Όλα η ιδιοχτησία.

Βία γεννάει η Βία.

Μη ρωτάς. Μη με σταματάς.

Είναι τώρα ν’ αποκαταστήσουμε

του ηθικού δικαίου την υπέρτατη πράξη.

Κατερίνα Γώγου

Ανοίγεις την τηλεόραση… Οι φωνές των δημοσιογράφων ξεχύνονται και γεμίζουν το σπίτι: 300 νέα κρούσματα – 4 θάνατοι, μας την πέφτουν οι Τούρκοι, εκκένωσαν μια κατάληψη στην Κρήτη για να γίνει ξενοδοχείο, 50 συλλήψεις αντιεξουσιαστών στη Θεσσαλονίκη, η αστυνομία μαζεύει κόσμο απ’ τις πλατείες, μπάτσοι, διευθυντάδες και γονείς κυνηγούν σχολικές καταλήψεις, ένας τύπος που δεν ξέρεις παντρεύεται και αγόρασε μια βίλα κάπου στο Αιγαίο… Ενώ χαζεύεις αφηρημένα αναρωτιέσαι: Πώς θα πληρώσεις το νοίκι με τα 500 ευρώ που παίρνεις; Πώς θα καλυφθούν οι λογαριασμοί που στοιβάχτηκαν στην καραντίνα; Από πού θα βρεθούν τα λεφτά για τη θέρμανση; Θα υπάρχει δουλειά τον χειμώνα; Πότε θα μπει εκείνο το χειρουργείο; Πώς θ’ αγοραστούν τα σχολικά των παιδιών; Και τα λεφτά για τις δραστηριότητές τους ποιος θα τα πληρώσει; Τελικά θα ζήσουμε αν τη βγάλουμε καθαρή απ’ τον κορωνοϊό;

Το κράτος, επικαλούμενο την ανάγκη θωράκισης του ΕΣΥ, προχώρησε στην καραντίνα μοσχοπουλώντας το σύνθημα -20 εκατ. είναι αυτά!- «μένουμε σπίτι». Περιττό να πούμε ότι στο ΕΣΥ έπεσαν πολύ λίγα λεφτά, μιας και δουλειά του κράτους δεν είναι η δική μας ασφάλεια, αλλά η διασφάλιση ότι τα φράγκα θα συνεχίσουν να μπαίνουν αμείωτα στις τσέπες των λίγων, στις δικές τους τσέπες. Άλλωστε το πόσο μας νοιάζεται η κυβέρνηση «αυτές τις δύσκολες μέρες» φάνηκε από το πώς χειρίστηκε τους άστεγους και τους φυλακισμένους, τους οποίους σιωπηλά απέκλεισε σε σάπια κτίρια και δομές. Τους μετανάστες, αφού τους αφαίρεσε το ΑΜΚΑ και τους πέταξε έξω απ’ τα σπίτια, τους στοίβαξε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης σε αντίφαση με το σύνθημα #μένουμε σπίτι. Όσο για τις υπόλοιπες και τους υπόλοιπους, η παραμονή στο σπίτι μόνο ασφάλεια δεν προσέφερε. Η βία μέσα στα σπίτια αυξήθηκε χωρίς δυνατότητα καταγγελίας. Το νοίκι έτρεχε κανονικά καθώς το 40% της έκπτωσης δεν μας έπιασε. Οι λογαριασμοί, χωρίς καμία πρόβλεψη για τη μείωσή τους, μαζεύτηκαν, φυσικά ανεβασμένοι μιας και για να μείνουμε σπίτι κάπως έπρεπε να ζεσταθούμε, να μαγειρέψουμε, να κάνουμε μπάνιο. Η εργασιακή ανασφάλεια χτύπησε κόκκινο. Κάθε πρόσβαση στη δημόσια υγεία περιορίστηκε δραματικά.

Παρά τη ρητορική του για τη διαφύλαξη της υγείας μας, το κράτος δεν σταμάτησε να μας σκάβει τον λάκκο: δεν προσέλαβε ποτέ προσωπικό στα νοσοκομεία, μείωσε τους μισθούς, ξεχείλωσε τα ωράρια, κατάργησε τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, απελευθέρωσε τις απολύσεις, έδωσε μεγαλύτερα περιθώρια στα αφεντικά να μας ποδοπατάνε, έκλεισε τις επιθεωρήσεις εργασίας, απαγόρευσε τις απεργίες και τις διαδηλώσεις, νομιμοποίησε την τηλεκπαίδευση παραβλέποντας το αν μαθητές, φοιτητές και καθηγητές είχαν τέτοια δυνατότητα.

Δε θα ζούμε για να δουλεύουμε, δε θα πληρώνουμε για να ζούμε!

Ιδιαίτερα στο κομμάτι της στέγης, επετράπη η πώληση των κόκκινων στεγαστικών δανείων σε εταιρείες στο 20% της αξίας τους, αλλά οι πληττόμενοι πρέπει να τα αποπληρώσουν ολόκληρα. Μετά τους επιτρέπει να μείνουν ως νοικιάρηδες στα πρώην σπίτια τους με επιδοτούμενο ενοίκιο. Γιατί άραγε δεν δόθηκε εξαρχής η δυνατότητα αποπληρωμής των δανείων στο 20%; Και πού θα βρεθούν τα λεφτά για να σωθούν τα σπίτια μόλις ξαναρχίσουν οι πλειστηριασμοί; Παράλληλα, παρά την οικονομική κρίση, ιδιωτικές εταιρείες ανέλαβαν να πιέζουν τους οφειλέτες για την αποπληρωμή των λογαριασμών των ΔΕΚΟ, ενώ, μετά την περίοδο χάριτος της καραντίνας, οι διακοπές ρεύματος και νερού συνεχίστηκαν κανονικά.

Αν οι κυβερνήσεις φοβούνται κάτι, αυτό είναι οι κοινωνικές αντιστάσεις. Έτσι λοιπόν η ελληνική κυβέρνηση, με όχημα την απειλή του covid-19, προσπαθεί να μας απομονώσει, να μας κάνει να φοβόμαστε την επαφή με τον γείτονα, τη φίλη, τον συνάδελφο, ακόμη και τα παιδιά ή τους γονείς μας, κανονικοποιώντας την ολοκληρωτική επιτήρηση των ζωών μας. Ταυτόχρονα όμως οι μονάδες παραγωγής δεν σταμάτησαν λεπτό να δουλεύουν, όπως και άλλοι εργασιακοί χώροι, χωρίς φυσικά να νοιάζεται κανείς για τις αποστάσεις. Πώς άλλωστε θα γέμιζαν τα ράφια των σουπερμάρκετ ώστε να καταναλώνουμε με μανία;

Βέβαια, σύμφωνα με τα ΜΜΕ, τίποτα από όλα αυτά δεν αποτελεί πραγματικό πρόβλημα. Το μόνο που πρέπει να μας αγχώνει είναι η απειλή πολέμου και γι’ αυτό δεν χρειαζόμαστε νοσοκομεία, αλλά πολεμικά αεροσκάφη και καραβανάδες. Θέλουν να μας πείσουν ότι έχουμε ανάγκη περισσότερους μπάτσους που δουλειά τους είναι να μας «προστατεύουν» και να καταστέλλουν όσες και όσους «πάνε γυρεύοντας». Πρέπει να ξεχάσουμε ότι το κράτος και τ’ αφεντικά υποβαθμίζουν τις ζωές μας και από κοινού αδελφωμένα να αντιμετωπίσουμε τον «νέο αόρατο εχθρό», τον κορωνοϊό. Άλλωστε κάνουν ό,τι μπορούν και είτε αρρωστήσουμε είτε ψοφολογήσουμε είναι ατομική μας ευθύνη.

Από την πλευρά μας, ως καταληψίες και κομμάτι αυτής της κοινωνίας, επιλέξαμε να απαντήσουμε στο πρόβλημα της στέγης με καταλήψεις εγκαταλελειμμένων κτιρίων. Πιστεύουμε ότι η ατομική ιδιοκτησία παράγει και αναπαράγει όλες τις κοινωνικές αδικίες. Αναγνωρίζουμε το ρεύμα και το νερό ως κοινωνικά αγαθά και αρνούμαστε να τα πληρώσουμε. Δεν περιμένουμε σωτηρία από κόμματα και ευεργέτες. Οργανωνόμαστε συλλογικά για να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια των ζωών μας ενάντια στους εχθρούς μας που δεν είναι άλλοι από το κράτος και τ’ αφεντικά. Προσπαθούμε οι καταλήψεις ν’ αποτελούν κέντρα αγώνα ενάντια στις επιβουλές κάθε εξουσίας. Καθώς το κράτος εξαπολύει συνολικότερη επίθεση στη ζωή, την εργασία και τη φύση, επιδιώκει να ρίξει κάθε ανάχωμα αντίστασης και γι’ αυτό καταστέλλει με μεγαλύτερη ένταση αυτή την περίοδο: εκκενώνει καταλήψεις, συλλαμβάνει και διώκει αγωνίστριες και αγωνιστές, απαγορεύει τις πορείες και τις απεργίες, ποινικοποιεί τον συνδικαλισμό. Και δεν θα μείνει σε αυτά…

Κανένας άνθρωπος χωρίς σπίτι, κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα και νερό!

Αν λοιπόν σε έχουν προβληματίσει κι εσένα κάποια από τα παραπάνω ζητήματα και τα ζεις στο πετσί σου, μην εγκαταλείπεις. Όσο περισσότερο οργανώνεται η κρατική επίθεση τόσο ψηλότερα χρειάζεται να ορθώνουμε τις κοινές μας αντιστάσεις: η λύση δεν είναι ατομική. Δεν έχει νόημα να εναποθέτουμε ελπίδα σε κόμματα και διαχειριστές της εξουσίας, γιατί η λύση δεν θα έρθει από αυτούς. Όσο εμπιστευόμαστε το δικαίωμα για σπίτι στην τράπεζα, τόσο αυτή θα μας το παίρνει. Όσο δεν αντιδρούμε όταν κόβουν το ρεύμα και το νερό, σ’ εμάς ή στον γείτονά μας, τόσο θα αυξάνονται οι αρπακτικές διαθέσεις κράτους και εταιρειών. Όσο τους εμπιστευόμαστε, τόσο θα μας προδίδουν, θα μας εκμεταλλεύονται και θα μας καταστέλουν.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

στις εκκενωμένες καταλήψεις Terra Incognita, Rosa Nera, Φιλολάου 99 και στις καταλήψεις που δέχτηκαν κρατικές & παρακρατικές επιθέσεις Libertatia, Κ*ΒΟΞ

Κατάληψη Αντιβίωση, Καταλήψεις Στέγης Σαχίνη 3 και Acta et Verba, σύντροφοι/ισσες