Taratsa Coctail Bar οικονομικής ενίσχυσης του Ταμείου αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών
παρασκευή | 09.07.21 | 21:00 | στην κατάληψη Σαχίνη 3
Κάλεσμα για την οικονομική στήριξη του Ταμείου αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών
Ομόφωνα αθώους για το σύνολο των κατηγοριών έκρινε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ιωαννίνων τους 2 συντρόφους που είχανε συλληφθεί το φθινόπωρο του 2016 σε επεισόδια που ξέσπασαν -με υπαιτιότητα της αστυνομίας- εντός του δικαστικού μεγάρου Ιωαννίνων, κατά την ημέρα εκδίκασης της υπόθεσης εκκένωσης της κατάληψης Acta et Verba. Οι αποδιδόμενες κατηγορίες ήταν η αντίσταση κατά της αρχής, η απόπειρα τέλεσης ελαφριών σωματικών βλαβών κατά ενός αστυνομικού της ΟΠΚΕ και η άρνηση δακτυλοσκόπησης (με την επιβαρυντική περίσταση του προεδρικού διατάγματος του 1977).
Μετά από κάλεσμα των τριών καταλήψεων της πόλης πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στα σκαλοπάτια του δικαστηρίου. Η υπόθεση, τελευταία στο πινάκιο, ξεκίνησε με ένταση κατά τις 12:00, καθώς οι έως πριν 4 αστυνομικοί έγιναν 10 μέσα στην αίθουσα, δίνοντας το πάτημα στους δικαστές να ξεκινήσουν τη δίκη άνευ αλληλέγγυων υποστηρικτών, άνευ -ουσιαστικά- κοινού, με το πρόσχημα των μέτρων covid. Μετά από ενστάσεις της συνηγόρου υπεράσπισης περί των συνταγματικών προβλέψεων δημοσιότητας της δίκης και μικρή διακοπή, οι μπάτσοι μειώθηκαν στους 5 και ισάριθμες συντρόφισσες εισήλθαν στην αίθουσα. Αξίζει να σημειωθεί πως στις 09:00 το πρωί, μέσα στην αίθουσα, υπήρχαν 24 άτομα (κατηγορούμενοι, μάρτυρες, ακροατές) και πάνω από 10 δικηγόροι…
Κατέθεσαν συνολικά 4 αστυνομικοί. Ο πρώτος -το υποτιθέμενο θύμα ξυλοδαρμού, μέλος της ΟΠΚΕ και πρωταίτιος της αστυνομικής βιαιότητας κατά των κατηγορουμένων στην εν λόγω υπόθεση, δεν κατάφερε να στηρίξει στο ελάχιστο τα όσα είχε καταθέσει προανακριτικά, παρόλο που εθεάθη να προσεγγίζει τον αστυνομικό βάρδιας δικαστηρίων για να του ζητήσει τον φάκελο της υπόθεσης ώστε να «φρεσκάρει» τη μνήμη του. Δυστυχώς για αυτόν ο φάκελος είχε ήδη ανέβει στην έδρα. Ο δεύτερος, προϊστάμενος του εγκληματολογικού την εποχή της σύλληψης και επικεφαλής της διμοιρίας ΜΑΤ που εισέβαλε στον ΑΚΟΙΧΙ στις 06/12/2009, ουσιαστικά αποπέμφθηκε από την έδρα καθ’ όσον δεν είχε να εισφέρει τίποτα στην υπόθεση μιας και την ώρα των συμβάντων είχε υπηρεσία στο τμήμα. Ο τρίτος, τότε διοικητής της ΟΠΚΕ, παρόλο που παρείχε διακριτική «συναδελφική» κάλυψη στον πρώτο μάρτυρα, απέτυχε κατά τη διαδικασία των ερωτήσεων να προσδώσει αληθοφάνεια στην αστυνομική μυθοπλασία για το πώς εκτυλίχθησαν τα γεγονότα εκείνη την ημέρα. Τέλος, ο τέταρτος μάρτυρας, μέλος της ΟΠΚΕ και αυτός, επιχείρησε να περιορίσει τον πραγματικό χρόνο παραμονής του στα δικαστήρια, ώστε να αποφύγει να τοποθετηθεί για όλη την εξέλιξη του περιστατικού. Όμως, από τη διαδικασία της εξέτασης, αποκαλύφθηκε πως είχε πλήρη εικόνα για όλη τη διάρκεια του περιστατικού και εν τέλει η αφήγηση του ενίσχυσε ακόμη περισσότερο τη θέση των κατηγορουμένων. Σχετικά με τον δικό του τραυματισμό ξεκαθάρισε ρητά πως οι δυο κατηγορούμενοι δεν είχανε απολύτως καμία εμπλοκή.
Από τη μεριά της υπεράσπισης κατέθεσαν δυο μάρτυρες που από διαφορετικές οπτικές γωνίες παρείχαν πλήρη, αντικειμενική και πλούσια παρουσίαση του συνόλου των επεισοδίων. Μάλιστα, ο δήθεν δαρμένος ΟΠΚίτης αποχώρησε σα βρεγμένη γάτα από την αίθουσα όταν η πρώτη μάρτυρας τον υπέδειξε αναμφιβόλως ως τον άνθρωπο που βιαιοπράγησε κατά των κατηγορουμένων. Ο δεύτερος μάρτυρας, ο οποίος στεκόταν αμέσως μετά από τον ξυλοκοπημένο και συλληφθέντα σύντροφο στη σειρά εισόδου/ελέγχου, κατέθεσε με γλαφυρό τρόπο τις νταήδικες συμπεριφορές των αστυνομικών οργάνων κατά την είσοδο στα δικαστήρια εκείνη την ημέρα, ενώ περιέγραψε αναλυτικά τους τσαμπουκάδες και το ξύλο που μοίρασε αφειδώς ο μαινόμενος αστυνομικός.
Μετά το πέρας των απολογιών, οι οποίες διέλυσαν και την παραμικρή υποψία αμφιβολίας που ενδεχομένως είχε η έδρα για την αθωότητα των κατηγορουμένων, ήρθε η ώρα της αγόρευσης του εισαγγελέα. Αφού πρότεινε την αθώωση των κατηγορουμένων για τη δεύτερη και τρίτη κατηγορία, για ουσιαστικούς και τυπικούς λόγους αντίστοιχα, ζήτησε την τιμωρία τους για το αδίκημα της αντίστασης κατά της αρχής με το ανήκουστο σκεπτικό πως «δεν μπορώ να φανταστώ ότι οι αστυνομικοί θα παραβίαζαν τα πρωτόκολλα ελέγχου ή τις εντολές ενώπιον των ανώτατων αξιωματικών τους, πράγμα που θα τους εξέθετε σε πειθαρχικούς ελέγχους». Η συνήγορος υπεράσπισης αντέτεινε στον εισαγγελέα πως «αυτό είναι ευχολόγιο κι όχι η συνήθης πρακτική της αστυνομίας», υπενθυμίζοντας που καταλήγουν οι ΕΔΕ κατά αστυνομικών, πως καταπίνει το μαύρο σκοτάδι τους άτυχους που δε βρέθηκε μια κάμερα να καταγράψει τα όσα τραβάνε από την αστυνομία, πως η αλληλοκάλυψη μεταξύ αστυνομικών οδηγεί σε κουκουλώματα και συγκαλύψεις. Υπενθύμισε, δε, την πάγια τακτική των αστυνομικών οργάνων να «φορτώνουν» το αδίκημα της αντίστασης κατά της αρχής στους συλληφθέντες ώστε να μετασχηματιστεί το θύμα της βαναυσότητας σε δήθεν θύτη.
Στις περασμένες 15:00, η αθωωτική απόφαση προξένησε το ειρωνικό γέλιο των εντός της αίθουσας αλληλέγγυων προς τα σαΐνια του αστυνομικού τμήματος, τα οποία δε θυμούνται ούτε καν αυτά που οι ίδιοι περιλαμβάνουν στις σκευωρίες τους. Απών από την εκφώνηση της απόφασης ήταν και ο δήθεν δαρμένος ΟΠΚίτης, επιβεβαιώνοντας έτσι τη μηδενική του αγωνία σχετικά με τη δήθεν απόδοση δικαιοσύνης προς το πρόσωπό του. Η απόφαση αυτή «ξεκλειδώνει» την μήνυση του ενός εκ των αθωωθέντων συντρόφων κατά του νταή ΟΠΚίτη, η εκδίκαση της οποίας αναμένεται με επιπλέον ενδιαφέρον. Το σύνολο των αλληλέγγυων αποχώρησε με συνθήματα.
Αλληλεγγύη στους 2 διωκόμενους συντρόφους
Κανένας μόνος απέναντι στην καταστολή
Συγκέντρωση στις 8/6/2021 στις 09:00 στο Δικαστικό Μέγαρο Ιωαννίνων
Την Τρίτη 8 Ιουνίου 2021 έχε προσδιοριστεί η δίκη των 2 συντρόφων που είχαν συλληφθεί το φθινόπωρο του 2016 σε επεισόδια που είχανε ξεσπάσει -με υπαιτιότητα της αστυνομίας- εντός του δικαστικού μεγάρου Ιωαννίνων, κατά την ημέρα εκδίκασης της υπόθεσης εκκένωσης της κατάληψης Acta et Verba.
Μετά από αλλεπάλληλες αναβολές λόγω ωραρίου, κλειστών δικαστηρίων αλλά και μερικής ακυρότητας του κατηγορητηρίου, καλούμε εκ νέου σε συγκέντρωση αλληλεγγύης. Ακολουθεί το κέιμενο που μοιράζεται.
Την Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2016 ήταν προγραμματισμένη η δίκη του συντρόφου που συνελήφθη τον Απρίλη του ‘15 κατά την αστυνομική επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης Acta et Verba (Κουρεμένου 5) με την κατηγορία της διατάραξης οικιακής ειρήνης. Ωστόσο, η μέρα εκδίκασης της υπόθεσης σημαδεύτηκε με την πρωτόγνωρη, για τα δεδομένα της πόλης, αστυνομική καταστολή εναντίον των αλληλέγγυων, με αποτέλεσμα την βίαιη σύλληψη 2 συντρόφων. Ας βάλουμε όμως σε μια σειρά τα γεγονότα.
Την ημέρα της δίκης υπήρχε κοινό κάλεσμα από τις 4 καταλήψεις της πόλης για συγκέντρωση αλληλεγγύης. Στην είσοδο του δικαστικού μεγάρου υπήρχαν αστυνομικές δυνάμεις καθώς και η ομάδα Ο.Π.Κ.Ε. με ξεκάθαρα επιθετικές διαθέσεις. Αρχικά οι ΟΠΚιτες απαιτούσαν, προ της εισόδου εντός του κτηρίου, τον έλεγχο των προσωπικών αντικειμένων (σακίδια πλάτης, τσαντάκια μέσης, γυναικείες τσάντες κλπ.) καθώς και τη διενέργεια σωματικού ελέγχου σε βάρος ατόμων, που κατά τα λεγόμενα τους, είχαν περιβολή μαύρου χρώματος. Τα αυθαίρετα ενδυματολογικά κριτήρια με τα οποία διενεργούταν ο έλεγχος της αστυνομίας καθώς και η εμφανής εξαίρεση από τον έλεγχο των γραβατομένων και των καθώς πρέπει, γέννησε διαμαρτυρίες από την πλευρά των αλληλέγγυων. Οι υπεύθυνοι των μέτρων τάξης προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τη στάση τους επικαλούμενοι σχετική εντολή από την εισαγγελία, ενώ παράλληλα η εισαγγελία ένιπτε τας χείρας της αποποιούμενη οποιαδήποτε ευθύνη για την κατάσταση. Ήταν προφανές πως επεδίωκαν να αφεθεί ο συλληφθέντας της Acta et verba χωρίς αλληλέγγυα στήριξη εντός της αίθουσας.
Στην αντίδραση των αλληλέγγυων για το νταηλίκι και την παράβαση των αρχών δημοσιότητας της δίκης, ένας ΟΠΚιτης έκανε ξεκάθαρες τις προθέσεις τους λέγοντας: “Αν δεν σας αρέσει μείνετε απέξω! Εδώ θα γίνεται ότι λέω εγώ“. Το δόγμα της μηδενικής ανοχής έμελε να βιώσει στο πετσί του ο αμέσως επόμενος αλληλέγγυος που εισήλθε εντός του κτιρίου. Η διενέργεια του σωματικού ελέγχου από τον εν λόγω ΟΠΚίτη κατέληξε στον ξυλοδαρμό του συντρόφου με πτυσσόμενο μεταλλικό γκλοπ και στην αυθαίρετη σύλληψή του. Ακολούθησε ακόμα μία σύλληψη δεύτερου συντρόφου, που είχε ήδη εισέλθει στο κτίριο, ο οποίος διαμαρτυρήθηκε ως αυτόπτης για το περιστατικό βίας. Όλα αυτά έδωσαν το έναυσμα στο κόσμο που ανέμενε την είσοδό του να αντιδράσει δυναμικά και να ακολουθήσει συμπλοκή με τα Μ.Α.Τ.
Η συνέχεια της επίδειξης δύναμης των μπάτσων ήρθε εντός του αστυνομικού μεγάρου από τον διοικητή του εγκληματολογικού, ο οποίος απείλησε τους δύο συλληφθέντες πως εάν δεν “συνεργαστούν” για τη δακτυλοσκόπηση και την λήψη φωτογραφιών, θα τους τα αποσπάσουν με την βία! Η αξιοπρεπής στάση των συντρόφων καθώς και η παρέμβαση της δικηγόρου απέτρεψε τις ορέξεις των μπάτσων για τραμπουκισμούς. Τελικά στους συντρόφους απαγγέλθηκαν οι εξής κατηγορίες: αντίσταση κατά της αρχής, άρνηση δακτυλοσκόπησης και απόπειρα απλών σωματικών βλαβών κατά μπάτσων!
Οι μεθοδεύσεις των εκάστοτε εξουσιών (αστυνομικής, δικαστικής, νομοθετικής κλπ.) ήταν πάντα γνωστές αλλά και εχθρικές προς το αντιεξουσιαστικό κίνημα. Δε μας προκαλεί καμία εντύπωση η ποινικοποίηση και καταστολή της επιλογής της κατάληψης αλλά και των αλληλέγγυων ατόμων σε αυτή. Η όρεξη των εξουσιαστών για επιτήρηση των ζωών μας δεν θα κοπεί εάν δεν υψώσουμε το μαχητικό ανάστημά μας μέσα από εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες, στέκια και καταλήψεις! Σε όλους αυτούς, λοιπόν, που στέκονται εχθρικά απέναντι στη κάλυψη των στεγαστικών αναγκών μέσω της κατάληψης, εμείς συνεχίζουμε να γεμίζουμε τα άδεια κτήρια με ανθρώπους, ιδέες, ζωή.
Κατάληψη Αντιβίωση & Καταλήψεις Στέγης Σαχίνη 3, Acta et Verba
_____________________
Όξω οι μπάτσοι από το Άλσος
για τα γεγονότα της αστυνομικής κατοχής της 19ης Μάη 2021
Το βράδυ της Τετάρτης 19/5 η γειτονιά του Άλσους έζησε πρωτόγνωρα πράγματα. Συγκεκριμένα στο πάρκο του Άλσους που βρίσκεται στη καρδία της πόλης των Ιωαννίνων από το απόγευμα είχαν στρατοπεδεύσει λογιών λογιών δυνάμεις της αστυνομίας. Ένστολοι (και μη) μπάτσοι είχαν πιάσει τα παγκάκια περιμετρικά της πλατείας και επιτηρούσαν τα λιγοστά παιδιά που οι γονείς τους τα άφησαν να τρέχουν σαν να βρισκόντουσαν σε κάποια κατεχόμενη ζώνη.
Όσο νύχτωνε οι δυνάμεις της αστυνομίας πληθαίνανε. Ο κόσμος της γειτονιάς (και όχι μόνο) ερχόμενος στο πάρκο για να αράξει, να συναντήσει τη παρέα του, να πιεί μια μπύρα και να πει μια κουβέντα σαν άνθρωπος, αντίκριζε ένα πρωτοφανές θέαμα. Παρόλα αυτά, η κίνηση των μπάτσων που σκοπό είχε να επιβάλλει τη συνθήκη πως «απόψε δε θα σας περάσει και δωδεκάμισι ώρα θα είστε σπίτια σας» έπεσε στο κενό. Ο κόσμος όχι απλά δεν αποθαρρύνθηκε στη θέα των ΟΠΚΕ, ΜΑΤ, γαλονάδων και αστυνομικών διευθυντάδων που είχαν περικυκλώσει το πάρκο (έφτασαν περί τους 50 οι προστάτες μας) αλλά έκατσε να υπερασπιστεί το δίκαιο, όμορφο και άκρως υγιές αίσθημα του γελάμε, μιλάμε, κοινωνικοποιούμαστε πέρα από τραπεζοκαθίσματα, ωράρια και οθόνες.
Στο πρόσταγμα πως θα έπρεπε να αποχωρήσουμε, και ο καθένας και η καθεμιά θα έπρεπε να κλειστεί σπίτι της επειδή μετά της δωδεκάμισι ο ιός γίνεται πιο θανατηφόρος, τα 150 άτομα που είχαν μαζευτεί δημιούργησαν μια υπέροχη ατμόσφαιρα με συνθήματα και γιουχαΐσματα. Όλο το πέταλο του πάρκου γεμάτο κόσμο και μπροστά μια ανθρώπινη αλυσίδα, απαιτούσαν από τους μπάτσους να αποχωρήσουν καθορίζοντας εμείς το πότε θα θελήσουμε να φύγουμε από το Άλσος. Η αγωνιστική διάθεση του κόσμου και το μπούχτισμα από όλη αυτή την παράνοια που κυριαρχεί, κατάφερε να παρατείνουμε την παραμονή μας στο πάρκο μέχρι τις 3:00. Οι μπάτσοι αφέθηκαν στο να μας κοιτάζουν να φεύγουμε από απόσταση και γύρισαν υπερήφανα(;) σπίτια τους.
Για εμάς, τους κατοίκους της κατάληψης στέγης Σαχίνη 3, τα πράγματα έχουν ως εξής:
Η υγιεινιστική τρομοϋστερία που λαμβάνει χώρα τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έχει δώσει το άλλοθι στην ελληνική αστυνομία να παρεμβαίνει εκθετικά σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Έλεγχοι, πρόστιμα και ψευτοτσαμπουκάδες έχουν βάλει σκοπό να τρομοκρατήσουν ακόμα περισσότερο έναν κόσμο που έχει ξεχάσει να βλέπει ένα χαμόγελο με τα όλα του, να αγκαλιάζει σφικτά και να σουλατσάρει δίχως φόβο.
Η πρεμούρα της κυβέρνησης για τόνωση της εστίασης, ώστε να εξιλεωθεί στα μάτια των μαγαζατόρων, μπας και αυξηθεί το ΑΕΠ, μπορεί να ικανοποιηθεί μόνο με τη συνδρομή της μεγαλύτερης ντροπής που κυκλοφορεί ελεύθερα στους δρόμους, την ελληνική αστυνομία. Με το στανιό λοιπόν, όλοι και όλες στα μαγαζιά για να υπάρξει κατανάλωση και όχι χαμένα αράγματα δίχως κερδοφορία εδώ και εκεί. Πρόστιμο αν δε φοράμε μάσκα στα πάρκα και στις πλατείες, κανένα απολύτως πρόβλημα αν στοιβαζόμαστε χωρίς μάσκα στις καφετέριες. Ζήτω τα παράλογα! Ζήτω η ΕΛ.ΑΣ.!
Η ντόπια ελ.ας., με μπροστάρη τον κύριο Μουσελίμη, βρίσκεται ξαφνικά να ενοχλείται από τα χαχανητά του Άλσους ώστε να κατεβάζει στρατό κατοχής στη γειτονιά μας, αλλά όταν πρόκειται για το roof garden του Saz hotel δίπλα από τη ΓΑΔΙ και το café bar στα Λιθαρίτσια, τα οποία ακούγονται μέχρι το νησάκι, ο αστυνομικός διευθυντής κάνει την πάπια. Εκεί πού είναι να μας δείξει την ευαισθητοποίηση του για τους πολίτες του κέντρου που δεν κοιμούνται; Έτσι γουστάρει το υπουργείο Προστασίας του πολίτη (που χει γεμάτη τσέπη προφανώς)…
Επιπλέον, πως σας φαίνεται το ότι αργά τη νύχτα το καλαθοφόρο του Δήμου μπουκάρει στο κέντρο της πλατείας του Άλσους για να φτιάξει μια λάμπα που δεν άναβε και γύρω γύρω φυλάγανε οι μπάτσοι; Τι συντονισμός και συνεργασία ο Δήμος και η αστυνομία βρε παιδί μου… Αλλά δε περιμένουμε μια λάμπα για να δούμε πως στο παιχνίδι της καταστολής που έχει στηθεί εδώ και καιρό παίζει μεγάλο ρόλο και ο κύριος Ελισάφ με το σινάφι του. Πάρκινγκ στο Άλσος εμπεριείχαν τα προεκλογικά του σχέδια και με κορδέλες απαγόρευσης κυκλοφορίας στόλιζε την πόλη το προηγούμενο διάστημα…
Όσο φυσικό είναι μετά από τόσο καιρό να έχουμε συνηθίσει στο να μην ακούγεται “κιχ”, να επικρατεί η απόλυτη ησυχία και η τρομακτική ηρεμία, άλλο τόσο φυσικό είναι ο κόσμος να αποζητά κάτι που θα τον κάνει να μην ξεχάσει ότι είναι ζωντανός. Και ζωντανός δεν είναι αυτός που αναπνέει -στις μέρες μας και αυτό με δυσκολία. Ζωντανός είσαι όταν μιλάς, εκφράζεσαι, τραγουδάς, παίζεις και αποζητάς της ελευθερία σου σε μια καθημερινότητα που νιώθουμε ότι απλά περνάν οι μέρες και τα βράδια άδεια χωρίς επιστροφή. Αν αφήνουν κάτι πίσω οι πολιτικές καραντίνας και αποστασιοποίησης είναι οι αποστειρωμένες σχέσεις και οι στείρες αντιλήψεις που απλά διαιωνίζουν το βασίλειο της παρακμής.
Εδώ και τόσα χρόνια οι καταλήψεις, τα στέκια και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα που έχουν οργανώσει αμέτρητες πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις στο Άλσος έχουν δώσει τα διαπιστευτήρια τους στη γειτονιά που ζουν και δραστηριοποιούνται. Δεν περιμένουμε καμία κυβέρνηση, ό,τι χρώμα και να έχει, κανένα δημαρχάκο, καμιά κωλοφυλλάδα και κανέναν μπάτσο να μας πουλήσει πρόλογο για καθαριότητα και σεβασμό.
Εμπεδώνουμε τον Αλληλοσεβασμό με τις διπλανές μας
Χτίζουμε την Αλληλεγγύη μεταξύ μας
Αντιστεκόμαστε στον ολοκληρωτισμό και τον υγειονομικό φασισμό
Για μια ζωή με Αξιοπρέπεια
Τα πάρκα και οι πλατείες δε φτιάχτηκαν για να αράζουν οι μπάτσοι!
Το Άλσος είναι πάρκο και έχει ιστορία – Δε θέλει τους ρουφιάνους και την αστυνομία!
Με 3 διαφορετικές αφίσες-μηνύματα και 6.000 κείμενα που μοιράζονται πόρτα πόρτα, οι 3 καταλήψεις της πόλης και μεμονωμένες συντρόφισσες/οι, προπαγανδίζουμε την πορεία της 16ης Οκτώβρη και τη συζήτηση της 21ης Οκτώβρη. Ακολουθεί το κείμενο και οι αφίσες. Για κατέβασμα του κειμένου σε pdf πατήστε πάνω στον σύνδεσμο.
Απ’ την εγκατάλειψη των ζωών μας… στις καταλήψεις των αναγκών μας
Οι τράπεζες γεννάνε τους «ληστές».
Οι φυλακές τους «τρομοκράτες»
Η μοναξιά τους «απροσάρμοστους».
Το προϊόν την «ανάγκη»
Τα σύνορα τους στρατούς
Όλα η ιδιοχτησία.
Βία γεννάει η Βία.
Μη ρωτάς. Μη με σταματάς.
Είναι τώρα ν’ αποκαταστήσουμε
του ηθικού δικαίου την υπέρτατη πράξη.
Κατερίνα Γώγου
Ανοίγεις την τηλεόραση… Οι φωνές των δημοσιογράφων ξεχύνονται και γεμίζουν το σπίτι: 300 νέα κρούσματα – 4 θάνατοι, μας την πέφτουν οι Τούρκοι, εκκένωσαν μια κατάληψη στην Κρήτη για να γίνει ξενοδοχείο, 50 συλλήψεις αντιεξουσιαστών στη Θεσσαλονίκη, η αστυνομία μαζεύει κόσμο απ’ τις πλατείες, μπάτσοι, διευθυντάδες και γονείς κυνηγούν σχολικές καταλήψεις, ένας τύπος που δεν ξέρεις παντρεύεται και αγόρασε μια βίλα κάπου στο Αιγαίο… Ενώ χαζεύεις αφηρημένα αναρωτιέσαι: Πώς θα πληρώσεις το νοίκι με τα 500 ευρώ που παίρνεις; Πώς θα καλυφθούν οι λογαριασμοί που στοιβάχτηκαν στην καραντίνα; Από πού θα βρεθούν τα λεφτά για τη θέρμανση; Θα υπάρχει δουλειά τον χειμώνα; Πότε θα μπει εκείνο το χειρουργείο; Πώς θ’ αγοραστούν τα σχολικά των παιδιών; Και τα λεφτά για τις δραστηριότητές τους ποιος θα τα πληρώσει; Τελικά θα ζήσουμε αν τη βγάλουμε καθαρή απ’ τον κορωνοϊό;
Το κράτος, επικαλούμενο την ανάγκη θωράκισης του ΕΣΥ, προχώρησε στην καραντίνα μοσχοπουλώντας το σύνθημα -20 εκατ. είναι αυτά!- «μένουμε σπίτι». Περιττό να πούμε ότι στο ΕΣΥ έπεσαν πολύ λίγα λεφτά, μιας και δουλειά του κράτους δεν είναι η δική μας ασφάλεια, αλλά η διασφάλιση ότι τα φράγκα θα συνεχίσουν να μπαίνουν αμείωτα στις τσέπες των λίγων, στις δικές τους τσέπες. Άλλωστε το πόσο μας νοιάζεται η κυβέρνηση «αυτές τις δύσκολες μέρες» φάνηκε από το πώς χειρίστηκε τους άστεγους και τους φυλακισμένους, τους οποίους σιωπηλά απέκλεισε σε σάπια κτίρια και δομές. Τους μετανάστες, αφού τους αφαίρεσε το ΑΜΚΑ και τους πέταξε έξω απ’ τα σπίτια, τους στοίβαξε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης σε αντίφαση με το σύνθημα #μένουμε σπίτι. Όσο για τις υπόλοιπες και τους υπόλοιπους, η παραμονή στο σπίτι μόνο ασφάλεια δεν προσέφερε. Η βία μέσα στα σπίτια αυξήθηκε χωρίς δυνατότητα καταγγελίας. Το νοίκι έτρεχε κανονικά καθώς το 40% της έκπτωσης δεν μας έπιασε. Οι λογαριασμοί, χωρίς καμία πρόβλεψη για τη μείωσή τους, μαζεύτηκαν, φυσικά ανεβασμένοι μιας και για να μείνουμε σπίτι κάπως έπρεπε να ζεσταθούμε, να μαγειρέψουμε, να κάνουμε μπάνιο. Η εργασιακή ανασφάλεια χτύπησε κόκκινο. Κάθε πρόσβαση στη δημόσια υγεία περιορίστηκε δραματικά.
Παρά τη ρητορική του για τη διαφύλαξη της υγείας μας, το κράτος δεν σταμάτησε να μας σκάβει τον λάκκο: δεν προσέλαβε ποτέ προσωπικό στα νοσοκομεία, μείωσε τους μισθούς, ξεχείλωσε τα ωράρια, κατάργησε τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, απελευθέρωσε τις απολύσεις, έδωσε μεγαλύτερα περιθώρια στα αφεντικά να μας ποδοπατάνε, έκλεισε τις επιθεωρήσεις εργασίας, απαγόρευσε τις απεργίες και τις διαδηλώσεις, νομιμοποίησε την τηλεκπαίδευση παραβλέποντας το αν μαθητές, φοιτητές και καθηγητές είχαν τέτοια δυνατότητα.
Δε θα ζούμε για να δουλεύουμε, δε θα πληρώνουμε για να ζούμε!
Ιδιαίτερα στο κομμάτι της στέγης, επετράπη η πώληση των κόκκινων στεγαστικών δανείων σε εταιρείες στο 20% της αξίας τους, αλλά οι πληττόμενοι πρέπει να τα αποπληρώσουν ολόκληρα. Μετά τους επιτρέπει να μείνουν ως νοικιάρηδες στα πρώην σπίτια τους με επιδοτούμενο ενοίκιο. Γιατί άραγε δεν δόθηκε εξαρχής η δυνατότητα αποπληρωμής των δανείων στο 20%; Και πού θα βρεθούν τα λεφτά για να σωθούν τα σπίτια μόλις ξαναρχίσουν οι πλειστηριασμοί; Παράλληλα, παρά την οικονομική κρίση, ιδιωτικές εταιρείες ανέλαβαν να πιέζουν τους οφειλέτες για την αποπληρωμή των λογαριασμών των ΔΕΚΟ, ενώ, μετά την περίοδο χάριτος της καραντίνας, οι διακοπές ρεύματος και νερού συνεχίστηκαν κανονικά.
Αν οι κυβερνήσεις φοβούνται κάτι, αυτό είναι οι κοινωνικές αντιστάσεις. Έτσι λοιπόν η ελληνική κυβέρνηση, με όχημα την απειλή του covid-19, προσπαθεί να μας απομονώσει, να μας κάνει να φοβόμαστε την επαφή με τον γείτονα, τη φίλη, τον συνάδελφο, ακόμη και τα παιδιά ή τους γονείς μας, κανονικοποιώντας την ολοκληρωτική επιτήρηση των ζωών μας. Ταυτόχρονα όμως οι μονάδες παραγωγής δεν σταμάτησαν λεπτό να δουλεύουν, όπως και άλλοι εργασιακοί χώροι, χωρίς φυσικά να νοιάζεται κανείς για τις αποστάσεις. Πώς άλλωστε θα γέμιζαν τα ράφια των σουπερμάρκετ ώστε να καταναλώνουμε με μανία;
Βέβαια, σύμφωνα με τα ΜΜΕ, τίποτα από όλα αυτά δεν αποτελεί πραγματικό πρόβλημα. Το μόνο που πρέπει να μας αγχώνει είναι η απειλή πολέμου και γι’ αυτό δεν χρειαζόμαστε νοσοκομεία, αλλά πολεμικά αεροσκάφη και καραβανάδες. Θέλουν να μας πείσουν ότι έχουμε ανάγκη περισσότερους μπάτσους που δουλειά τους είναι να μας «προστατεύουν» και να καταστέλλουν όσες και όσους «πάνε γυρεύοντας». Πρέπει να ξεχάσουμε ότι το κράτος και τ’ αφεντικά υποβαθμίζουν τις ζωές μας και από κοινού αδελφωμένα να αντιμετωπίσουμε τον «νέο αόρατο εχθρό», τον κορωνοϊό. Άλλωστε κάνουν ό,τι μπορούν και είτε αρρωστήσουμε είτε ψοφολογήσουμε είναι ατομική μας ευθύνη.
Από την πλευρά μας, ως καταληψίες και κομμάτι αυτής της κοινωνίας, επιλέξαμε να απαντήσουμε στο πρόβλημα της στέγης με καταλήψεις εγκαταλελειμμένων κτιρίων. Πιστεύουμε ότι η ατομική ιδιοκτησία παράγει και αναπαράγει όλες τις κοινωνικές αδικίες. Αναγνωρίζουμε το ρεύμα και το νερό ως κοινωνικά αγαθά και αρνούμαστε να τα πληρώσουμε. Δεν περιμένουμε σωτηρία από κόμματα και ευεργέτες. Οργανωνόμαστε συλλογικά για να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια των ζωών μας ενάντια στους εχθρούς μας που δεν είναι άλλοι από το κράτος και τ’ αφεντικά. Προσπαθούμε οι καταλήψεις ν’ αποτελούν κέντρα αγώνα ενάντια στις επιβουλές κάθε εξουσίας. Καθώς το κράτος εξαπολύει συνολικότερη επίθεση στη ζωή, την εργασία και τη φύση, επιδιώκει να ρίξει κάθε ανάχωμα αντίστασης και γι’ αυτό καταστέλλει με μεγαλύτερη ένταση αυτή την περίοδο: εκκενώνει καταλήψεις, συλλαμβάνει και διώκει αγωνίστριες και αγωνιστές, απαγορεύει τις πορείες και τις απεργίες, ποινικοποιεί τον συνδικαλισμό. Και δεν θα μείνει σε αυτά…
Κανένας άνθρωπος χωρίς σπίτι, κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα και νερό!
Αν λοιπόν σε έχουν προβληματίσει κι εσένα κάποια από τα παραπάνω ζητήματα και τα ζεις στο πετσί σου, μην εγκαταλείπεις. Όσο περισσότερο οργανώνεται η κρατική επίθεση τόσο ψηλότερα χρειάζεται να ορθώνουμε τις κοινές μας αντιστάσεις: η λύση δεν είναι ατομική. Δεν έχει νόημα να εναποθέτουμε ελπίδα σε κόμματα και διαχειριστές της εξουσίας, γιατί η λύση δεν θα έρθει από αυτούς. Όσο εμπιστευόμαστε το δικαίωμα για σπίτι στην τράπεζα, τόσο αυτή θα μας το παίρνει. Όσο δεν αντιδρούμε όταν κόβουν το ρεύμα και το νερό, σ’ εμάς ή στον γείτονά μας, τόσο θα αυξάνονται οι αρπακτικές διαθέσεις κράτους και εταιρειών. Όσο τους εμπιστευόμαστε, τόσο θα μας προδίδουν, θα μας εκμεταλλεύονται και θα μας καταστέλουν.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
στις εκκενωμένες καταλήψεις Terra Incognita, Rosa Nera, Φιλολάου 99 και στις καταλήψεις που δέχτηκαν κρατικές & παρακρατικές επιθέσεις Libertatia, Κ*ΒΟΞ
Κατάληψη Αντιβίωση, Καταλήψεις Στέγης Σαχίνη 3 και Acta et Verba, σύντροφοι/ισσες
