Να εμπιστευτούμε την βιωματική μας εμπερία, να ακονίσουμε την κριτική σκέψη, να βασιστούμε στη συλλογική επεξεργασία, να (αυτο)οργανώσουμε τις κινηματικές αντιστάσεις.

Να αποκαθηλώσουμε τα ιερατεία των ειδικών.

Να αρνηθούμε τις προσταγές αυτών που (και πάλι) θέλουν το καλό μας.

Να αμφισβητήσουμε τα ιδεολογήματα της υγιεινιστικής τρομοϋστερίας.

Να επανεφεύρουμε τη στάση μας απέναντι στον θάνατο, την ασθένεια, την υγεία.

Να επαν-οικειοποιηθούμε τα σώματά μας.

Να δούμε πίσω από τον παραλυτικό φόβο και πέρα από τις κρατικές (δεξιές κι αριστερές) ιδεολογίες.

Να παύσουμε να συναινούμε στην προσθήκη νέων περιορισμών στην ήδη ανελεύθερη ζωή μας.

Να γκρεμίσουμε την αλγοριθμική φυλακή, να ρίξουμε (και αυτά) τα σύνορα που υψώνει η υγειονομική αστυνόμευση.

Για μια ζωή που δε θα είναι υπό διαρκή αίρεση, για μια υγεία που δε θα είναι à la carte.

(αφίσα που κολλιέται στην πόλη μας)