Μπαρ για την οικονομική ενίσχυση
της κατάληψης Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο Κρήτης για τις πολυέξοδες εργασίες συντήρησης της.

Πριν τις εκλογές του Γενάρη του 2015 είχαμε κυκλοφορήσει μια αφίσα κι ένα κείμενο με τον τίτλο “Ούτε αριστερά, ούτε δεξιά” με σκοπό να καταδείξουμε πως εμείς δεν επρόκειτο να ψηφίσουμε, όσο κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ ψάρευε ψήφους από τα νερά του κινήματος. Διάφοροι -ακόμη και καλοπροαίρετοι/ες σύντροφοι/ισσες- είχανε σπεύσει να μας κατηγορήσουν πως προωθούμε νεοφιλελεύθερα σχήματα, που εκείνη την εποχή βρισκόταν στο φόρτε τους λόγω ανόδου κομμάτων σαν το ποτάμι. 4,5 χρόνια μετά -και ύστερα από δύο διακυβερνήσεις αριστερής καταβολής με πολύτιμο ακροδεξιό στήριγμα- θεωρήσαμε σκόπιμο να θυμίσουμε πως κάποιοι και κάποιες δεν υπέκυψαν στις σειρήνες του κοινοβουλευτισμού, δεν αναζήτησαν σωτήρες να τους “λυτρώσουν” από τα βάρη του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού. Η φετινή εκδοχή της αφίσας είχε μόνο μια μικρή προσθήκη εν είδη κεφαλίδας: “ανατύπωση αντιεκλογικής αφίσας που κολλήθηκε το 2015, για να μην ξεχνάμε ότι τότε, τώρα και για πάντα…”

Παράλληλα συμμετείχαμε στη συνέλευση ενάντια στον εκλογικό εφησυχασμό που κυκλοφόρησε μια αφίσα κι ένα τετρασέλιδο φυλλάδιο που μοιράστηκε σε 3,000 αντίτυπα πόρτα πόρτα στις γειτονίες μας. Επίσης διοργανώσαμε μια μικροφωνική το Σάββατο πριν τις εκλογές, στην οποία μοιραζόταν και το κείμενο της ΕΣΕ Ιωαννίνων.

Άπληστα Καθίκια… κάτω τα χέρια από την Μπρούκλυν

συμβολαιογράφος ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΠΑΣ

& ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑG&V PAPATHANASIOU     

ΑΠΛΗΣΤΑ ΚΑΘΙΚΙΑ !!!

Ο Γ. Παππάς, μέσα σε όλη την περιουσία που έχει μαζέψει αυτός και η γυναίκα του Α. Ευθυμιάδου, κληρονόμησε «πλαγίως» μέρος του σπιτιού επί της οδού Ακαδημίας 16, το οποίο εδω και χρόνια προσπαθεί να το φάει απο τους συγκληρονόμους του γιατί ακόμα δεν χόρτασε φράγκα. Οι ρεμούλες του βρίσκουν σύμμαχο στην κατασκευαστική εταιρεία G. & V. Papathanasiou, με σκοπό να κατεδαφίσουν το κατειλημμένο σπίτι για να χτίσουν πολυκατοικία και να τα οικονομήσουν από κοίνου, πετώντας έξω τον κόσμο που ήδη μένει μέσα.Υπενθυμίζουμε οτι οι επενδύσεις στο real estate μπορεί να έχουν κέρδη, αλλα μπορεί να έχουν και ζημίες…

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΜΠΡΟΥΚΛΥΝ

καταλήψεις στέγης acta et verba, σαχινη 3, κατάληψη αντιβίωση & αλληλέγγυοι/ες

______________________________________________

αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο που μας άρεσε, από Σελανίκ μεριά:

Ιωάννινα: Πόσο θ’ αντέξουν οι ιδιοκτήτες απέναντι μας?

Τα Γιάννενα πέρα από πόλη των Ασημουργών είναι εδώ και μια πενταετία η πόλη των Καταλήψεων Στέγης, αποτέλεσμα της ανάγκης ανθρώπων να στεγάσουν τους εαυτούς τους, τις εκδηλώσεις τους και τις συνελεύσεις τους. Η πόλη μετρά τέσσερις καταλήψεις, μέσα στις οποίες ζει μέρος του τοπικού ελευθεριακού κινήματος: την Αντιβίωση, τη Σαχίνη 3, την Acta Verba, τη Μπρούκλυν. Τρία από τις τέσσερα αυτά κτίρια ανήκουν μάλιστα σε ιδιώτες, οι οποίοι για τους δικούς τους λόγους τα είχαν αφήσει να γκρεμίζονται άψυχα και αδειανά. Σήμερα, ένας από τους ιδιοκτήτες αποφάσισε πως το ερείπιο που οι σύντροφοι/ισσες ανακαίνισαν με προσωπικό τους μόχθο και ονόμασαν Μπρούκλυν, θα πρέπει να αξιοποιηθεί από τον ίδιο, με την κατεδάφιση του και ανέγερση πολυκατοικίας.

O ιδιοκτήτης έχει τον κρατικό νόμο με το μέρος του. Κατέχει τους τίτλους ιδιοκτησίας του ακινήτου και μπορεί να το αξιοποιήσει με τους νόμους της αγοράς: να το πουλήσει, να το νοικιάσει, να το κατεδαφίσει. Έχει μαζί του και τις κοινωνικές νόρμες, αυτές που ταυτίζονται με το Κράτος και την Αγορά και θέλουν τον ιδιοκτήτη να κάνει ό,τι θέλει με το κτήμα του: να το νοικιάζει σε φοιτητές αντί δυσβάσταχρων για κάθε οικογένεια αντιτίμων, να το μετατρέψει σε Airbnb συμβάλλοντας στην τουριστικοποίηση και την ομογενοποίηση των κέντρων των πόλεων. 

Ναι, ο ιδιοκτήτης μπορεί να τα καταφέρει προσωρινά. Να βγάλει κάτι, βγάζοντας ανθρώπους στο δρόμο. Άλλωστε, τόσοι και τόσοι είναι άστεγοι/ες, τι θ’ αλλάξει με τρεις, τέσσερις, πέντε παραπάνω;

Ναι, το Κράτος μπορεί να κερδίσει προσωρινά. Να απαλλαχθεί από το βραχνά μιας μικρής ομάδας ανθρώπων που συμβιώνει και υπερασπίζεται τα ιδανικά της χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς καρέκλες, χωρίς κομματικούς τίτλους. Άλλωστε, τόσους και τόσες αγωνιστές/τριες έχει φυλακίσει, έχει σφαιτεριστεί, έχει δολοφονήσει.

Ναι, κι η Αγορά μπορεί να νικήσει, με όρους του χθες. Μπορεί να βάλει στην αγκαλιά της μερικά ακόμη στεγαστικά προϊόντα, για τα οποία θα δώσει δάνεια, θα λάβει τόκους, θα γίνουν αγοραπωλησίες, θα εισπράξει τα νοίκια. Άλλωστε, το οικονομικό κέρδος είναι το μόνο που την καίει.

Μακροπρόθεσμα, είναι ο αγώνας των φτωχών που θα κρίνει το αποτέλεσμα αυτής της μάχης. 

Για πόσο ακόμη οι άνθρωποι θα τη βγάζουν ίσα ίσα, καταβάλλοντας μισό μήνα εργασίας στο νοίκι τους;

Για πόσο ακόμη το Κράτος, που έχει χάσει τη δυνατότητα να διατηρεί τη συνοχή της κοινωνίας και αντιθέτως επιβιώνει μέσω των συνεχών διχασμών από τα πάνω, θα συνεχίσει να επιβάλλει τους νόμους των πλούσιων νομοθετών του;

Για πόσο ακόμη η Αγορά θα συγκεντρώνει απούλητα και άδεια σπίτια, με τους άστεγους να κοιμούνται στο πεζούλι τους; Όσες χρυσές βίζες κι αν υπόσχονται, όσο χαμηλά κι αν ρίχνουν τις τιμές στα σπίτια των πλειστηριασμών, οι επενδυτές ακινήτων πολύ απλά…δεν υπάρχουν.

Ο αγώνας των φτωχών της Μπρούκλυν, ο αγώνας των καταληψιών των Ιωαννίνων, είναι ένας αγώνας που μας αφορά όλους/ες, είτε σήμερα έχουμε ένα δικό μας ταβάνι απ’ το κεφάλι, είτε ζούμε στο νοίκι, είτε ζούμε σε κατάληψη, είτε ζούμε στο δρόμο.

Ο αγώνας των φτωχών της Μπρούκλυν είναι ένα πολύ σημαντικό μέτωπο της μάχης μας για αξιοπρεπή διαβίωση. Ας σταθούμε δίπλα τους με λόγια και με πράξεις.

Στέλνουμε σινιάλο αλληλεγγύης, μοιράζοντας το κείμενο ως αφορμή διαλόγου με γείτονες και γειτόνισσες σε περιοχές της ανατολικής Θεσσαλονίκης.

Groupa Pompeius

https://athens.indymedia.org/post/1595749/

Κάτω τα ξερά σας από την κατάληψη Brooklyn

ΠΟΡΕΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 01 ΦΛΕΒΑΡΗ 2019 και ώρα 18:00

Όποιοι λοιπόν, ονειρεύονται εύκολο χρήμα, βάζοντας χέρι στο κατειλημμένο σπίτι, καλό θα ήταν να αλλάξουν πλευρό. Η επιλογή της κατάληψης αποτελεί για εμάς μια επιλογή συνειδητού ανυποχώρητου αγώνα που αρνείται να ενδώσει σε λογικές νομιμότητας. Δεν αναγνωρίζουμε το νόμιμο δικαίωμα κανενός εργολάβου και κανενός ιδιοκτήτη να ξεσπιτώνει ανθρώπους και να γκρεμίζει κατοικημένους χώρους για να επενδύσει σε μια ακόμα πολυκατοικία. Διαμηνύουμε τέλος στο μεγαλοσυμβολαιογράφο Γ. Παππά και στον εργολάβο Παπαθανασίου πως αν επιχειρήσουν να προβάλλουν τα οικονομικά τους συμφέροντα απέναντι στην πολιτική επιλογή της κατάληψης… θα θερίσουν την οργή.

Ορθώνονται οι πολυκατοικίες η μια δίπλα στην άλλη, ο εργολάβος κορδώνεται για το τερατούργημα του, ο ιδιοκτήτης του δευτέρου ορόφου χαμογελά χαιρέκακα για το παραδάκι που θα τσεπώσει από τους ενοικιαστές (κατά προτίμηση φοιτήτριες), ενώ ένας μεροκαματιάρης, συνταξιούχος πλέον, που αγόρασε ένα διαμερισματάκι βλέπει επιτέλους «τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής» να γίνονται ντουβάρια.

Οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται σε μία επισφαλή συνθήκη στέγασης, με τα ενοίκια και τα στεγαστικά δάνεια να αποτελούν τους πρώτους από μια σειρά εκβιασμών που φαντάζουν μονόδρομος για την κάλυψη των βασικών τους αναγκών. Στο σύγχρονο οικονομικό σύστημα του καπιταλισμού όλα πουλιούνται και αγοράζονται. Η ίδια η ζωή, ο χρόνος και η δημιουργικότητα του καθενός εξαγοράζονται έναντι πενιχρού αντιτίμου ώστε να εξασφαλιστεί η επιβίωση. Όταν οι ανάγκες εμπορευματοποιούνται και οι υλικές καταναλωτικές μανίες μετατρέπονται σε ανάγκες, τα πάντα νοηματοδοτούνται μέσα από το πρίσμα του κέρδους και τότε οι έννοιες μεταβάλλονται ανάλογα με το ποιος τις εκφράζει. Το σπίτι δεν είναι για όλους απλά ο χώρος που ζει κανείς. Για μερικούς είναι ένας τίτλος ιδιοκτησίας, για πολλούς ένα μισθωτήριο, για άλλους άπιαστο όνειρο και για κάποιους επιχειρηματικό/επενδυτικό πλάνο. Ο «θεσμός» της ιδιοκτησίας έρχεται να απογυμνώσει τα αγαθά από τη χρηστική τους αξία και να μετατρέψει την κάλυψη ακόμα και των πιο βασικών αναγκών σε πεδίο εκμετάλλευσης και κερδοφορίας. Αποτελεί το θεμέλιο πάνω στο οποίο εδραιώνεται μια κοινωνία ανισότητας και καταπίεσης. Η ιδιοκτησία δε γεννήθηκε για να περιγράψει μια εικόνα «ευημερίας» όπου ο καθένας «έχει» και χρησιμοποιεί αυτά που χρειάζεται, αλλά για να μπορεί να οριστεί κάθε φορά το ποιοι αποκλείονται από όλα αυτά.

Οι πλειστηριασμοί 1ης κατοικίας, η υπερφορολόγηση, το αβαντάρισμα των τραπεζών και η ευελιξία που προσφέρθηκε στις εταιρείες τύπου «real estate» μέσα από μια σειρά νόμων τα τελευταία χρόνια, υποδηλώνουν τα σχέδια του κράτους σχετικά με το «δικαίωμα των πολιτών του» στη στέγαση. Μπορεί, λοιπόν, να αποκλείονται όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια, κυρίως τα φτωχότερα, από την πρόσβαση στη στέγη, όμως ξεκάθαρα προωθείται η επιχειρηματικότητα στον κλάδο. Η έξαρση του AIRBNB σε συνδυασμό με τις πρόσφατες επιδοτήσεις για την ενεργειακή αναβάθμιση των κατοικιών, άνοιξαν νέους κύκλους κερδοφορίας και γέμισαν ζεστό χρήμα τις τσέπες εργολάβων και κατασκευαστικών. Άμεση συνέπεια είναι η εκτόξευση της τιμής των ενοικίων και η όλο και εντεινόμενη δυσκολία εύρεσης στέγης.

Η πόλη μας, στην οποία η εκμετάλλευση των αναγκών των φοιτητών για στέγη έχει μακρά παράδοση και η τουριστική ανάπτυξη αποτελεί καίρια προτεραιότητα των ντόπιων εξουσιαστών, δε θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη. Ακόμα και στις ήδη πυκνοκατοικημένες γειτονιές του κέντρου, επανέρχεται η άλλοτε γνώριμη εικόνα του καλοταϊσμένου εργολάβου να κορδώνεται περήφανα μπροστά στο τερατούργημά του. Ενώ λοιπόν, κατασκευαστικές, εργολάβοι, ιδιοκτήτες και λοιπά παράσιτα απολαμβάνουν την αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας, ο ουρανός γίνεται όλο και λιγότερο ορατός για όποιον δε μένει σε ρετιρέ. Η σκιά του τσιμέντου πέφτει πια σε όλο και περισσότερα σημεία της γειτονιάς. Ακόμα και οι παλιές μονοκατοικίες με τις πράσινες αυλές, που σε πείσμα των καιρών δημιουργούσαν μια πιο βιώσιμη ατμόσφαιρα στο αφιλόξενο αστικό τοπίο, καταστρέφονται και τη θέση τους παίρνουν άχαρες πολυκατοικίες με διαμερίσματα κλουβιά. Κάποιοι πονηροί θα πουν πως αυτό γίνεται για να μπορούν να στεγαστούν περισσότεροι άνθρωποι (και θα μιλήσουν για ανάπτυξη). Η πραγματικότητα δεν αφήνει περιθώρια για τόσο αφελείς παραδοχές.

Δε χρειάζονται περισσότερα κτίρια για να καλυφθούν οι στεγαστικές ανάγκες όλων. Τα κτίρια σε αχρηστία είναι πάρα πολλά. Αρκεί οι καταπιεσμένοι, οι απόκληροι, αυτοί που στην πλάτη τους χτίζονται τα κερδοφόρα παιχνίδια κράτους-επιχειρηματιών, να αντιληφθούν πως όσο δέχονται την επιβολή της εξουσίας θα βρίσκονται πάντοτε σε θέση άμυνας και οι ανάγκες και οι επιθυμίες τους θα γίνονται πάντα το επίδικο περαιτέρω καταπίεσης.

Οι καταλήψεις αμφισβητούν την ιδιοκτησιακή λογική και αποδίδουν στα άδεια κτίρια τη χρηστική τους αξία ενάντια σε λογικές κέρδους και ανάθεσης. Η αυτοοργάνωση και η συλλογική προσπάθεια δε μετατρέπουν απλώς τα ερείπια σε σπίτια, αλλά αποτελούν ζωντανό παράδειγμα του πως η συνύπαρξη με όρους ισοτιμίας και αλληλεγγύης είναι η λύση για μια αξιοπρεπή διαβίωση. Χτίζουν αναχώματα ενάντια στον κανιβαλισμό, την καταπίεση και την υποτίμηση των ζωών μας, ενώ αποτελούν εκφάνσεις ενός συνολικότερου αγώνα για μια κοινωνία ελευθερίας.

Μία από αυτές είναι και η κατάληψη Μπρούκλυν στην οδό Ακαδημίας 16. Πρόκειται για μια παλιά μονοκατοικία που οι ιδιοκτήτες της την είχαν αφήσει στην εγκατάλειψη και στην ερήμωση για πάνω από 10 χρόνια. Η συλλογική εργασία κατάφερε να μετατρέψει το ρημάδι στο όμορφο κόκκινο σπίτι που εδώ και 2,5 χρόνια στεγάζει όχι απλώς τις βιοτικές ανάγκες ανθρώπων, αλλά και τις πολιτικές τους ανησυχίες, ενώ περιστασιακά έχει ανοίξει τις πόρτες του για να φιλοξενήσει ανθρώπους που είχανε ανάγκη, μετανάστες και πολλούς ακόμα φίλους και συντρόφισσες. Σε μία από τις κεντρικότερες γειτονιές της πόλης επιχειρεί να σπάσει την αποξένωση προσφέροντας ένα πεδίο συνάντησης και κοινωνικοποίησης χωρίς τη μεσολάβηση του κέρδους, ενώ διαταράσσει τον ασφυκτικό καθωσπρεπισμό του κέντρου, διαχέοντας τον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό λόγο.

ΜΠΑΤΣΟΙ, ΔΙΚΑΣΤΕΣ, ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ, ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Κατάληψη Μπρούκλυν – Κατάληψη Αντιβίωση – Κατάληψη Σαχίνη 3 –  Κατάληψη Acta et Verba –  Αλληλέγγυοι-ες

__________________________________________________

περισσότερες πληροφορίες από την πρώτη μέρα της κατάληψης Brooklyn