Το πρωί της Τετάρτης 27 Μαρτίου κι ενώ άτομα έκαναν εργασίες στο εδώ και πέντε ημέρες υπό κατάληψη σπίτι της οδού Σαχίνη 3 στα Ιωάννινα, έγινε αντιληπτό ότι στο αστυνομικό τμήμα υπάρχει έντονη κινητοποίηση για τα δεδομένα μιας απλής καθημερινής ημέρας. Κλούβες με αρματωμένους ΜΑΤατζήδες σε ετοιμότητα, ΟΠΚΕ και ΔΙΑΣ σε επιφυλακή και ασφαλίτες να αράζουν στο άλσος λίγα μόλις μέτρα από τη κατάληψη. Άμεσα ειδοποιήθηκαν σύντροφοι και συντρόφισσες από τη πόλη, καθώς και από άλλα σημεία της ελλάδας ώστε να είναι ενήμεροι.
Η ανταπόκριση ήταν άμεση και έτσι ο δρόμος έξω άπο τη Σαχίνη 3 γέμισε αλληλέγγυους και αλληλέγγυες. Χτυπήθηκαν κουδούνια και η είδηση επικοινωνήθηκε στη γειτονιά που ως τώρα έχει δείξει θετικά στοιχεία ως προς το εγχείρημα. Στη συνέχεια εμφανίστηκε δικηγόρος που ισχυριζόταν ότι εκπροσωπεί τον έναν από τους υποτιθέμενους κληρονόμους, ότι έχει εντολή να μας ενημερώσει ότι πρέπει να φύγουμε, ειδάλλως θα προχωρήσει σε μήνυση που θα έχει ως συνέπεια την επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων. Εμείς από τη πλευρά μας της κάναμε γνωστό ότι δε βγάλαμε κανέναν από το σπίτι του. Το οίκημα είναι παρατημένο εδώ και κάμποσα χρόνια και ότι σαπίζει χωρίς και κανένας να το χρησιμοποιεί. Η πράξη μας αυτή είναι απόρροια των πολιτικών μας θεωρήσεων. Ως φτωχοί, άνεργοι, επισφαλείς εργαζόμενοι και άστεγοι δε θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο παρά να στεγαστούμε σε ένα χώρο ο οποίος εδώ και χρόνια ρημάζει. Ενώ στην αρχή μας ενημέρωσε ότι είχαμε μισή ώρα στη διάθεση μας για να αποχωρήσουμε πριν επέμβει η αστυνομία, η ίδια έφαγε μιάμιση ώρα μαζί μας προσπαθώντας μέσα από τις αντιφάσεις που έπεφτε καθώς και από τα ελλειπή στοιχεία να μας πείσει «για το καλό μας». Ο κλειδαράς που κάλεσε δε δέχτηκε να αλλάξει κλειδαριά μιας και δεν υπήρχαν έγγραφα στα χέρια της δικηγόρου που να αναφέρουν τον ιδιοκτήτη αλλά και μια τέτοια είδους εντολή. Να πούμε εδώ ότι το σπίτι άνηκε σε κάποιον που έχει πεθάνει εδώ και χρόνια και υπάρχει ένα πολύ θολό τοπίο με υποτιθέμενους κληρονόμους που δεν ζουν καν στα Γιάννινα. Οι διάφορες παραινέσεις της δικηγόρου άλλαζαν συνεχώς. Από το ότι θα μπορούσαμε να φιλοξενηθούμε 20 μέρες το πήγε στον ένα μήνα και από εκεί σε μια συμφωνία για έως ότου πουληθεί ή κατεδαφιστεί για να δωθεί αντιπαροχή. Της καταστήσαμε σαφές ότι θα υπερασπιστούμε τη κατάληψη με όλα τα κινηματικά μέσα εντός κι εκτός Ιωαννίνων. Φεύγοντας μας είπε ότι θα περνούσε πάλι το απόγευμα για να μας ξαναβρει να μιλήσουμε, αλλά δεν εμφανίστηκε.
Το απόγευμα πραγματοποιήθηκε μικροφωνική στο κέντρο της πόλης από αρκετό αλληλέγγυο κόσμο και μοιράστηκε το κέιμενο της κατάληψης. Μη δεχόμενοι κανένα συμβιβασμό συνεχίζουμε να πραγματώνουμε τα προτάγματα μας, μιας και ο αγώνας για στέγη, είναι αγώνας για ζωή. Πέντε και σήμερα…